Hoe ik zichtbaar werd!
Iedereen wil gezien worden en dat is ook heel erg belangrijk.
Gezien worden door je directe omgeving, je wederhelft, je kinderen, je familie, je vrienden en door mensen die wat verder van je af staan, op je werk en zelfs vreemden.
Maar ben je ook zichtbaar?
Dat is misschien een lastige vraag, maar wel iets om over na te denken.
Ik heb mezelf heel lang verstopt, mezelf klein gemaakt, zelf bijna onzichtbaar om maar niet op te hoeven vallen en geen negativiteit te genereren en te ontvangen. Niet te hoeven omgaan met moeilijke vraagstukken of met kritiek. Nee vooral geen kritiek, daar kon ik echt niet mee omgaan. Ik werd iemand die het vooral andere naar de zin maakte om maar geen aandacht naar mijzelf te trekken. Want stel je voor dat er iemand iets negatiefs over mij zou zeggen.
Daarom kleedde ik me onopvallend, droeg mijn haar altijd hetzelfde, bestede gewoon erg weinig aandacht aan mijn uiterlijk en dus aan mijzelf.
Dat werkte allemaal iets te goed. Ik was bijna onzichtbaar geworden. Viel niet meer op en er werd dus ook geen rekening meer met mij gehouden. Maar dat was ook geen fijn gevoel, dit was ook niet wat ik wilde. Ik kwam niet verder in wat ik eigenlijk wilde.
Maar hoe moest ik dit patroon doorbreken, het patroon wat ik mijn hele leven al gehad heb, wat veilig, bekend en o zo makkelijk voelde? Want een andere weg inslaan doe je niet zomaar en is ook heel erg eng en geeft geen garanties. Wat als het alleen maar erger wordt? Ook ik heb het niet alleen gedaan en heb na heel lang twijfelen en welles, nietes spelletjes met mijzelf gespeeld te hebben, op een strek moment om hulp gevraagd en die ook gekregen. Geloof me het was misschien wel de hoogste drempel die ik moest nemen, maar wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb, dat ik me kwetsbaar op durfde te stellen en om hulp durfde te vragen.
Lees verder →